Dit jaar bestaat Jonkers 75 jaar en kiezen Bart en Mariet ervoor om met pensioen te gaan. Hun zoon Jos Jonkers staat inmiddels alweer een paar jaar aan het roer van het bedrijf en is een ambitieuze eigen koers gevaren. Bart heeft hem daar waar nodig in begeleid, maar voelt nu dat zijn taak erop zit. Met veel trots en plezier blikt Bart samen met Mariet terug op hoe zij ooit het stokje van Karel Jonkers overnamen. Ga mee door de highlights van 75 jaar Jonkers.
In 1979 verhuisden Bart met Mariet naar Boskoop waar Bart de HBO-opleiding Tuin- en Landschapsinrichting ging volgen. Karel Jonkers zijn gezondheid ging in die tijd al gestaag achteruit. Bart rondde zijn studie in vier jaar af en samen kwamen ze weer terug naar Venlo.
Op 1 augustus 1983 startte Bart in de zaak van zijn vader. Karel was toen nog redelijk actief, maar in november 1983 kreeg hij zijn tweede hartaanval. Vanaf dat moment is hij niet meer betrokken geweest bij de bedrijfsvoering en stond Bart er alleen voor.
“De eerste maand dat ik in het bedrijf begon, werkte ik mee in de aanleg en het onderhoud. Daarna heb ik vooral de uitvoering aangestuurd, alle materialen geregeld, gesprekken met klanten gevoerd en offertes gemaakt”, vertelt Bart. “Mijn vader verbaasde zich erover dat ik niet langer buiten meewerkte. Maar ik voelde dat deze sturende en organiserende rol beter was voor het bedrijf. Destijds hadden we zo’n tien man in dienst en waren we gevestigd aan de Stalbergweg. Peter Maessen en Hans Backhuijs waren erbij vanaf het eerste uur. Negen jaar later, in 1992 is mijn vader overleden.”
Van hard werken gaat niemand dood
“Het motto in huize Jonkers luidde altijd: “Van hard werken, gaat niemand dood.” En dat deden we”, vertelt Bart. “Iedereen hielp mee in het familiebedrijf: mijn moeder nam de telefoon aan, mijn zus Annemie verzorgde een deel van de administratie en mijn zus Jose hielp mee in het onderhoud van plantsoenen. Vanaf 1983 deed Mariet de boekhouding tot 2018. Daarna nog vijf jaar hand en spandiensten.” Van omstreeks 1970 tot 2010 was de gemeente Venlo de grootste opdrachtgever van Jonkers. “Onze samenwerking begon met het maaien van sportparken en vanaf 1975 voerden we ook plantsoenonderhoud voor de gemeente uit. Met de economie ging het in die jaren niet goed, dus we waren heel blij met dit grootschalig onderhoud.”
In 1986 ging Jonkers samenwerken met collega's Herman Vaessen uit Maasbree en Verhoeven Groen uit Venray met als doel een groot aanleg- en onderhoudproject bij de Kasteeltuinen in Arcen binnen te halen. “En dat lukte ons!”, zegt Bart glimlachend. “Samen kregen we de opdracht om 10 hectare grond in de Zuidoost hoek van het park aan te leggen. Gedurende driekwart jaar waren er continu drie ploegen van ons aan het werk. We hebben er nog zes jaar het onderhoud mogen verzorgen, waarbij er in het seizoen wel 15 man aan het werk waren van onze bedrijven. Dat was een prachtige tijd."
“Midden jaren ’90 waren we gegroeid naar 12 tot 15 man personeel en we runden een gezond bedrijf”, vertellen Bart en Mariet. “Maar ik rende mij ook de benen onder mijn lijf uit om al die mensen aan het werk te houden”, weet Bart nog. “Ik vroeg Peter Maessen om mij te helpen met het aansturen van de uitvoering. Hoewel hij daarin geen ervaring had, groeide hij in zijn nieuwe rol. Peter heeft tot zijn pensioen bij ons gewerkt.”
Nieuwe kansen grijpen
In de jaren die volgden ging het binnenhalen van werk een stuk makkelijker. En ontstond er ruimte om na te denken over de bedrijfsvoering in de toekomstige decennia. “In die tijd was de gemeente Venlo goed voor meer dan de helft van onze omzet”, vertelt Mariet. ”Ik vond het tijd worden om na te denken hoe we onze omzet en bedrijfsrisico beter konden spreiden”, deelt Bart. “De vereniging voor hoveniers en groenvoorzieners organiseerde cursussen die ik regelmatig bezocht. Daar leerde ik om het bedrijf door te ontwikkelen en kwam ik weer in contact met oud studenten van mijn opleiding die ook een eigen bedrijf hadden. Zij vroegen mij om dealer te worden van Optima Daktuinsystemen. Ik greep die kans met beide handen aan.”
De markt van de daktuinen stond destijds in Nederland nog in de kinderschoenen. “Het ontwerpen en aanleggen van daktuinen is een stuk bouwkundiger en daardoor heel anders dan werken in de volle volle grond. Dat sprak mij aan”, zegt Bart. “Bovendien vind ik groen op een dak heel mooi en is het een uitgelezen kans om steden verder te vergroenen. Ik sprong in dat gat in de markt. En met succes! In 1996 zijn we ermee begonnen en zo’n acht jaar later, behelsde de daktuinen toch al zo’n 25% van onze totale omzet.”
Barts’ grote inzet voor de zaak, had hij nooit waar kunnen maken als Mariet hem niet zo goed gesteund had. “We hebben altijd een duidelijke taakverdeling gehad”, vertelt Bart. “Mariet deed de boekhouding en ik de bedrijfsvoering. Mariet werkt heel secuur en controleert zichzelf heel goed. Ik verdiepte mij in de markt, bezocht klanten, luisterde naar hun wensen en kwam met een idee of oplosssing waar de klant zich in kon vinden. De uitvoerende taken liet ik over aan Peter Maessen en zijn team.”
“In 2005 hielp onze jongste dochter Ted een paar maanden mee op onze administatie en in 2007 dachten we samen met onze oudste dochter Puck na over onze missie en visie”, vertellen Bart en Mariet. “Door samen intensief te brainstormen, werd duidelijk dat al onze specialismen en al ons werk gefocust zijn op het bevorderen van groen en biodiversiteit in onze leefomgeving. Die missie is nog steeds van kracht en krijgt tegenwoordig vorm in onze visie: het samen bouwen aan de Groene Stad van de Toekomst.”
“De kroon op ons werk was in die jaren onze bijdrage aan de Floriade in 2012. De ontwikkelingen voor dit evenement begonnen al vijf jaar eerder toen wij samen met Herman Vaessen en BTL (vroeger Verhoeven groen, nu Idverde) de opdracht kregen om een deel van de Floriade te voorzien van beplanting en het onderhoud”, vertelt Mariet. “Het was hard werken, maar dankzij de beproefde samenwerking met Vaessen en BTL voor de Kasteeltuinen in Arcen werd het een groot succes”, zegt Bart. “Samen richtten we Noord Limburgs Groen op, waarmee we mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt actief betrokken bij onze werkzaamheden. Ruim tien jaar later bestaat dit bedrijf nog steeds en het goede werk zetten zij nog elke dag voort.”
We gaan even een paar jaar terug, naar 2006. Jos Jonkers is dan 18 jaar en geeft thuis aan dat hij later graag een eigen bedrijf wil runnen. “We hebben Jos altijd de ruimte gegeven om hier op zijn eigen manier invulling aan te geven”, zegt Mariet. “Maar toen we hem vroegen; een hoveniersbedrijf? Zei hij: ja.” Jos ging small business en retailmanagement in Amersfoort studeren. En behaalde daarna zijn Associated Degree aan Larenstein; een verkorte HBO-opleiding richting Tuin- en landschapsinrichting.
Toen Jos in 2017 in het bedrijf kwam werken, ging het niet goed met de economie. “2018 Was ons slechtste jaar in tijden”, herinnert Bart zich nog goed. “Maar, ik zag dat voor Jos niet als een nadeel. Het kan vanaf dan alleen nog maar beter kan gaan”, zegt Bart lachend. En dat gebeurde. Vanaf 2019 nam de economie weer een vlucht en blies Jos een frisse wind door het bedrijf. “Mijn manier van bedrijfsvoering was een beetje aan het verstoffen. Ik runde het bedrijf door hoofdzakelijk het groot onderhoud te managen. Met de ontwikkeling van al onze specialismen werd het tijd voor een andere aansturing.”
Bart en Mariet kijken elkaar trots aan, als ze het over Jos zijn aanpak hebben: “Ik vind het fantastisch hoe hij het bedrijf runt”, zegt Bart. “Tijdens mijn leiderschap was ik meer van de productie, Jos is veel meer een manager. Hij heeft nauw contact met alle collega’s en weet wat er speelt. Ook zijn omgang met klanten gaat heel ontspannen en natuurlijk.” Mariet beaamt dit: “Wij waren in onze jonge jaren altijd gefocust op het werk. Jos neemt veel meer de tijd voor de mensen. Dat is heel belangrijk, ook in drukke tijden. De economie draait volop en we hebben veel werk. Maar veel branches kampen met een personeelstekort. Ook voor ons is het werven van goed personeel continu aan de orde. We hebben inmiddels ruim zestig mensen in dienst. Deze mensen willen we graag behouden en daarnaast is het belangrijk dat we nieuwe mensen blijven verbinden aan ons bedrijf. Jos investeert daar heel natuurlijk in. Als bedrijf waren we altijd al heel sociaal naar het team, maar Jos tilt dat naar een hoger niveau. Naast het werk doet hij veel om het onze medewerkers naar de zin te maken. Zo zorgt hij voor verbinding. Dat is in deze tijd heel belangrijk. En dat doet hij heel goed.”